Ο θείος μου, ο Γιώργος ο
Ζαχαράτος, ο καπετάνιος, έφυγε.
Ζήτησα από τις ιστοσελίδες
της Κεφαλλωνιάς να περάσουν την είδηση,
πρώτο σα σήμα μνήμης,
στον διαδικτυακό κάμπο·
δεύτερο σαν εύφημη
δημόσια παρηγορία, στην Θεία μου, τις Εξαδέλφες
την Αδελφή του και την
Μάνα μου·
τρίτο σαν πληροφόρηση
Κεφαλλήνων φίλων του ανά την υφήλιο·
μιάς που ο μπάρμπας μου
υπήρξε Καπετάνιος της Ανοιχτής Θάλασσας,
Πλοίαρχος των Ωκεανών, και
«πολλών δ’ανθρώπων ίδεν άστεα καί νόον έγνω»,
μέλος κι αυτός για χρόνια
πολλά,
της Οδυσσεϊ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ΗΣ ΚΑΙ νοϊκής επί της
Θαλάσσης κοινότητας των Κεφαλλήνων·
και τώρα μπαίνει στον
πραγματικό Ωκεανό, τού Ελέους τού Θεού.